Ik zat direct naast Gerdi Verbeet. We hadden een heel gesprek met elkaar. Mevrouw Verbeet was voor de eerte keer op Oerol. Zij vroeg me het hemd van het lijf. Ik vertelde haar, dat ik al die jaren al op Oerol was geweest. Eerst als vrijwilliger. Dat moet rond 1983 zijn geweest. Later jaarlijks vanuit mijn beroep als Waddenzeilschipper en sinds een jaar of zes, zeven ook als fotograaf.
Zij vroeg mij: "Hoe oud was je dan toen?"
Ik ben er niet zo bij, terwijl ik foto's maak; daar moest ik even over nadenken. Ze vulde het zelf al in: "Een jaar of twintig, denk ik. Dan ben je nu dus vijfenveertig". Nou, mijn dag kon niet meer stuk.
Ze had geen idee wat er allemaal ging gebeuren tijdens de openingsmanifestatie. "Maar ja, in de Tweede Kamer is dat vaker het geval, daar sta ik ook wel eens voor verrassingen!"
Voor Oerol-initiatiefnemers Joop Mulder en Han Bakker was het huidige politieke klimaat de aanleiding om samen met Kunsten ’92 een luid en collectief geluid te laten horen. Een geluid over de waarde van de kunsten.
Creatief directeur Joop Mulder verduidelijkt de achtergrond: ”Het Manifest van Terschelling is geen klaagzang over de investering van de overheid in Kunst en Cultuur, noch over de schijnbare desinteresse van de politiek. Nee, het is een manifest dat de betekenis van de kunsten voor ons bestaan scherp onder de aandacht brengt. We hebben Ramsey Nasr gevraagd dit gedachtegoed te gieten in een vorm die aansluit bij de inhoud, wat hij op bijzondere wijze heeft gedaan.”
Gerdi Verbeet beloofde dit bijzondere document door te spelen aan de informateur en alle fractievoorzitters. Het manifest wordt ondersteund door zo’n 300 prominenten uit de culturele sector, het bedrijfsleven en de wetenschap.
Het Manifest van Terschelling(PDF)
Foto's en tekst Inge van Hesteren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten