dinsdag 29 juni 2010
Saamhorigheid troef
Een groep van ongeveer twintig vrijwilligers komt eens in de drie à vier weken bijeen. Zij houden het kerkhofje van Hoorn (Terschelling) op orde. Het is op het anders zo stille terrein ineens een drukte van belang. Hoe vreemd het ook klinkt, het werk brengt veel leven in de brouwerij. De sfeer is heel gezellig. De verhalen komen los over de vaste bewoners van de begraafplaats: "Wie was dat ook alweer, hoe zat dat, wat was er gebeurd, waar woonde hij?"
Op donderdagavond gingen de vrijwilligers er nog harder tegenaan dan anders: de voetbalwedstrijd mocht niet gemist worden!
Even doorwerken te Hoorn
Foto: Inge van Hesteren
Op donderdagavond gingen de vrijwilligers er nog harder tegenaan dan anders: de voetbalwedstrijd mocht niet gemist worden!
Even doorwerken te Hoorn
Foto: Inge van Hesteren
Muziek en dichtkunst in Hoorn
Hoorn, Terschelling. De Commissie ‘Muziek om de Oost’ organiseerde afgelopen weekend een gedichtenavond in de middeleeuwse Sint Janskerk te Hoorn (Terschelling). Dick Vestdijk en Jankobus Seunnenga – pas voor de tweede keer optredend als tweemansact – hadden bekende gedichten op muziek gezet. Zij zongen en speelden klassiekers van Nederlandse dichters.
Links Jankobus Seunnenga, rechts Dick Vestdijk
Dick Vestdijk verloor zijn beroemde vader al op vierjarige leeftijd. Veel herinneringen kan hij niet aan hem hebben. Hij bracht hem desondanks een doorleefd eerbetoon, met bijvoorbeeld zijn interpretatie van ‘Stad aan de Wadden’. Met zijn licht rockende en melancholieke toonzetting wist hij aan de beroemde gedichten een extra dimensie toe te voegen.
Ook werken van andere Friese dichters zongen hij en Seunnenga, die het enerzijds heel anders deed, maar anderzijds goed aansloot bij de muziek- en tekstbehandeling van Dick Vestdijk, zij het cabaratesker en relativerender. Ieder zijn smaak.
Hun beider stijl was zeker in overeenstemming met de maritieme romantiek van Jan Jacob Slauerhoff en de weltschmerz van François Haverschmidt. Voor niet-Friezen brachten zij gedichten als ‘Denkend aan Holland’ van Hendrik Marsman en ‘Soldatenliedje’ van Lucebert.
Het publiek genoot van deze avond. ‘Prachtige teksten op prachtige muziek’. Voor wie het gemist heeft: op 28 januari is er een tweede kans. Seunnenga treedt op in de Harmonie, met Vestdijk als speciale gast.
Bezoek ook: www.3eilanden.nl
© Foto en tekst: Inge van Hesteren
Links Jankobus Seunnenga, rechts Dick Vestdijk
Dick Vestdijk verloor zijn beroemde vader al op vierjarige leeftijd. Veel herinneringen kan hij niet aan hem hebben. Hij bracht hem desondanks een doorleefd eerbetoon, met bijvoorbeeld zijn interpretatie van ‘Stad aan de Wadden’. Met zijn licht rockende en melancholieke toonzetting wist hij aan de beroemde gedichten een extra dimensie toe te voegen.
Ook werken van andere Friese dichters zongen hij en Seunnenga, die het enerzijds heel anders deed, maar anderzijds goed aansloot bij de muziek- en tekstbehandeling van Dick Vestdijk, zij het cabaratesker en relativerender. Ieder zijn smaak.
Hun beider stijl was zeker in overeenstemming met de maritieme romantiek van Jan Jacob Slauerhoff en de weltschmerz van François Haverschmidt. Voor niet-Friezen brachten zij gedichten als ‘Denkend aan Holland’ van Hendrik Marsman en ‘Soldatenliedje’ van Lucebert.
Het publiek genoot van deze avond. ‘Prachtige teksten op prachtige muziek’. Voor wie het gemist heeft: op 28 januari is er een tweede kans. Seunnenga treedt op in de Harmonie, met Vestdijk als speciale gast.
Bezoek ook: www.3eilanden.nl
© Foto en tekst: Inge van Hesteren
zaterdag 12 juni 2010
Oerol start met Manifest
Het Oerol festival opende editie 2010 met een maatschappelijk statement in dichtvorm. Ramsey Nasr overhandigde ‘Het Manifest van Terschelling’ aan de voorzitter van de Tweede Kamer, Gerdi Verbeet.
Ik zat direct naast Gerdi Verbeet. We hadden een heel gesprek met elkaar. Mevrouw Verbeet was voor de eerte keer op Oerol. Zij vroeg me het hemd van het lijf. Ik vertelde haar, dat ik al die jaren al op Oerol was geweest. Eerst als vrijwilliger. Dat moet rond 1983 zijn geweest. Later jaarlijks vanuit mijn beroep als Waddenzeilschipper en sinds een jaar of zes, zeven ook als fotograaf.
Zij vroeg mij: "Hoe oud was je dan toen?"
Ik ben er niet zo bij, terwijl ik foto's maak; daar moest ik even over nadenken. Ze vulde het zelf al in: "Een jaar of twintig, denk ik. Dan ben je nu dus vijfenveertig". Nou, mijn dag kon niet meer stuk.
Ze had geen idee wat er allemaal ging gebeuren tijdens de openingsmanifestatie. "Maar ja, in de Tweede Kamer is dat vaker het geval, daar sta ik ook wel eens voor verrassingen!"
Voor Oerol-initiatiefnemers Joop Mulder en Han Bakker was het huidige politieke klimaat de aanleiding om samen met Kunsten ’92 een luid en collectief geluid te laten horen. Een geluid over de waarde van de kunsten.
Creatief directeur Joop Mulder verduidelijkt de achtergrond: ”Het Manifest van Terschelling is geen klaagzang over de investering van de overheid in Kunst en Cultuur, noch over de schijnbare desinteresse van de politiek. Nee, het is een manifest dat de betekenis van de kunsten voor ons bestaan scherp onder de aandacht brengt. We hebben Ramsey Nasr gevraagd dit gedachtegoed te gieten in een vorm die aansluit bij de inhoud, wat hij op bijzondere wijze heeft gedaan.”
Gerdi Verbeet beloofde dit bijzondere document door te spelen aan de informateur en alle fractievoorzitters. Het manifest wordt ondersteund door zo’n 300 prominenten uit de culturele sector, het bedrijfsleven en de wetenschap.
Het Manifest van Terschelling(PDF)
Foto's en tekst Inge van Hesteren
Ik zat direct naast Gerdi Verbeet. We hadden een heel gesprek met elkaar. Mevrouw Verbeet was voor de eerte keer op Oerol. Zij vroeg me het hemd van het lijf. Ik vertelde haar, dat ik al die jaren al op Oerol was geweest. Eerst als vrijwilliger. Dat moet rond 1983 zijn geweest. Later jaarlijks vanuit mijn beroep als Waddenzeilschipper en sinds een jaar of zes, zeven ook als fotograaf.
Zij vroeg mij: "Hoe oud was je dan toen?"
Ik ben er niet zo bij, terwijl ik foto's maak; daar moest ik even over nadenken. Ze vulde het zelf al in: "Een jaar of twintig, denk ik. Dan ben je nu dus vijfenveertig". Nou, mijn dag kon niet meer stuk.
Ze had geen idee wat er allemaal ging gebeuren tijdens de openingsmanifestatie. "Maar ja, in de Tweede Kamer is dat vaker het geval, daar sta ik ook wel eens voor verrassingen!"
Voor Oerol-initiatiefnemers Joop Mulder en Han Bakker was het huidige politieke klimaat de aanleiding om samen met Kunsten ’92 een luid en collectief geluid te laten horen. Een geluid over de waarde van de kunsten.
Creatief directeur Joop Mulder verduidelijkt de achtergrond: ”Het Manifest van Terschelling is geen klaagzang over de investering van de overheid in Kunst en Cultuur, noch over de schijnbare desinteresse van de politiek. Nee, het is een manifest dat de betekenis van de kunsten voor ons bestaan scherp onder de aandacht brengt. We hebben Ramsey Nasr gevraagd dit gedachtegoed te gieten in een vorm die aansluit bij de inhoud, wat hij op bijzondere wijze heeft gedaan.”
Gerdi Verbeet beloofde dit bijzondere document door te spelen aan de informateur en alle fractievoorzitters. Het manifest wordt ondersteund door zo’n 300 prominenten uit de culturele sector, het bedrijfsleven en de wetenschap.
Het Manifest van Terschelling(PDF)
Foto's en tekst Inge van Hesteren
Abonneren op:
Posts (Atom)
