Niet te evenaren lol met een Matchless

We hebben op Hemelvaartsdag met onze MZ uit 1996 meegereden, in de SAM-racedemo voor Youngtimers. Inge heeft voor zichzelf en in een moeite door voor mij een perskaart geregeld. Waarom zouden we dan niet het hele weekend blijven? We hangen dus nog een paar dagen rond in de paddock. We bekijken de trainingen en wedstrijden van de Superbikes, Supersport, en niet te vergeten de Classics - dat zijn de machines van vóór 1972. Natuurlijk letten we extra goed op de motoren van de merken Matchless en AJS. Daarmee begonnen we immers onze motorloopbaan, nu alweer bijna veertig jaar geleden.

In het rennerskwartier spreken we met de Capellenaar Leo Poot. Al twaalf jaar rijdt hij met een Seeley-Matchless in competities als de IHRO en het Nederlands Kampioenschap Classics. De machine is geen 'echt oude' Matchless; het is een replica. Voor degenen die niets weten van motoren: een 'replica' is een exempaar, dat is nagebouwd van het origineel. In dit geval stamt het ontwerp nog uit de jaren veertig. Toch is die van Leo er één met een geschiedenis. Frame en motorblok zijn opgebouwd in 1991. Ze bereikten dit jaar dus de respectabele leeftijd van twintig jaar. Ongeveer de ouderdom van mijn eerste Matchless, als ik terugkijk naar de vroege jaren zeventig.

Het kan ook niet anders, 'echte' zijn er niet zoveel meer en daarvan het is misschien wel zonde om die af te raggen op een racebaan. Bovendien zijn de replica's gebouwd met modernere materialen; als het goed is blijven ze langer heel. Leo kan dat bevestigen. Zijn machine is zoals gezegd gebouwd in 1991, door de Brit Mick Rutter. De Zeeuw Adrie de Ridder heeft er diverse kampioenschappen mee behaald. In de loop van de jaren heeft Leo al heel wat onderdelen vervangen, maar dat hoort bij het wedstrijdrijden. Echt in de steek gelaten heeft de machine hem zelden of nooit.

Vandaag zat het echter een beetje tegen. De ontsteking deed raar, tijdens de kwalificatietrainingen. Boven de zesduizend toeren ging de naald van de toerenteller als een razende heen en weer en de motor sloeg over. Gelukkig was Leo's motorgoeroe Rob den Tieter in de buurt. Den Tieter neemt zelf ook met een Seeley deel aan de competitie. Hij heeft een motorzaak, gespecialiseerd in klassieke motoren. Den Tieter vond de oorzaak al snel. De ontsteking was jaren geleden omgebouwd naar accu en bobine. De oorspronkelijke magneetontsteking is echter op zijn plaats gebleven; de contactpunten moesten nog steeds voor het juiste vonktijdstip zorg dragen. Den Tieter ontdekte dat de oude condensator los lag te rammelen in het magneethuis, daarbij regelmatig de grondplaat van de contactpunten aantikkend. Tja, dan weet zo'n mechaniek het ook niet meer. De condensator verwijderen, een paar kabeltjes verleggen en alles werkt weer naar behoren.

Vol goede moed ziet Leo de race van morgen tegemoet. "Dit doe ik puur voor de lol, hoor. Rijden met de machine, de mensen, de wereld er omheen, prachtig toch? Ga eens na, dit is een volbloed racemotor, nergens anders voor gebouwd dan daarvoor. In de jaren zestig reed men Grote Prijzen met deze Seeley's. Als Valentino Rossi toen geleefd had, was dit misschien zijn gereedschap geweest!"

U weet het misschien wel, hè? Het Engelse woord matchless betekent 'ongeëvenaard'. Morgen is de wedstrijd. We gaan op hem letten: Leo Poot, met Seeley Matchless nummer 35.

Naschrift:
Op de racedag zelf wordt de warmup afgeblazen, vanwege zondvloedachtige regen, gepaard met staccato bliksemflitsen en donderslagen. Tijdens de wedstrijd echter is het droog. Leo rijdt een constante race, hij valt in de eerste fase terug, maar de groene Matchless G50 loopt foutloos. Leo weet een aantal coureurs voorbij te steken en finisht als vijftiende. Goed gedaan, lijkt mij.

Tekst: Gijs van Hesteren