Mijlpaal voor Our Common Future 2.0

Sneeuwinfarct symboliseert toekomstbeeld 

Nijmegen. Enkele honderden mensen hadden zich aangemeld voor de eindejaarsbijeenkomst van 'Our Common Future 2.0'. Het belangrijkste deel van de klus zat er op en dat gingen ze vieren met een borrel. Samen hadden zij het eerste ruwe concept voor het eindrapport van 'OCF2' geschreven. Met bloed, zweet en tranen.

Het mocht echter niet zo zijn. De collegezaal van de Nijmeegse universiteit leek angstig leeg. Onder andere via e-mail en de timeline van Twitter was het in de loop van de ochtend al merkbaar. We zagen meldingen voorbijkomen als: "Laat eindbijeenkomst OCF2 toch maar aan me voorbijgaan. Treinverkeer ligt nu al op z'n gat, wordt vast alleen maar erger. Wel jammer!" en "We waren heel dapper, maar zijn toch maar weer omgekeerd... Heel lang gedaan over de eerste kilometers, wordt niks zo. We balen!" en "Succes met de slotconferentie. Ben er vanwege het weer niet bij. Volg het op Twitter".


Door sneeuwoverlast gedecimeerde collegebanken

Precies op de dag van deze duurzaamheidsmijlpaal beleefde Nederland één van de grootste verkeersinfarcten van het afgelopen decennium. Misschien had dat wel een diepere betekenis, aldus mijn themagroepsgenoot Remco Timmermans: "Deze ongewone hoeveelheid sneeuw tijdens OCF2 is een teken! We moeten hard werken aan een duurzame toekomst!"

Kortom, het gezelschap was die middag iets kleiner dan verwacht - het bestond toch nog ruim 120 personen, maar dat deed weinig af aan de inhoud. Net zoals in onze subthemagroep 'Toerisme' praat het gemakkelijker naarmate je met minder deelnemers discussieert. En och, de inhoud was nu even niet meer het hoofdonderwerp van discussie. Deze toogdag was vooral bedoeld om terug te kijken op het 'proces' en om met elkaar van gedachten te wisselen over het voorlopige eindproduct.


Bas Kortmann, rector magnificus van de Radbouduniversiteit, ondersteunt OCF2 met woord en gebaar.

Het begint nu pas

Als blauwdruk is ons rapport 'Our Common Future 2.0' nu klaar. Bijna tweeduizend bladzijden zijn beschreven, over twintig thema's, waaronder het onze: Toerisme in 2035. Elk thema presenteerde zichzelf in de universitaire wandelgangen met een grote poster. Die van Toerisme mocht er zijn, vonden we zelf, dankzij de vormgeefsters Moniek van Daal en Joyce Goverde.

De komende maanden gaat een redactieteam aan het werk. Zij gaan van alle bijdragen één consistent verhaal maken. Het eindrapport, dat blijft een stuk of 1500 pagina's beslaan. Daarnaast komt er een boek uit, dat ongeveer 300 bladzijden zal tellen. De door de themagroepen zelf geschreven samenvattende artikelen zullen daaraan ten grondslag liggen. Ook in onze themagroep hebben wij zo'n samenvatting gemaakt.

Ergens rond de 13de mei zal de redactiegroep deze klus geklaard hebben. We zullen het boek en het rapport presenteren aan premier Rutte, althans, dat hopen we - als hij even tijd heeft voor ons. Heel toepasselijk: het geschiedt ongeveer vijfentwintig jaar nadat de commissie Brundlandt de eerste versie van 'Our Common Future' aan de wereld presenteerde. Dat eerste OCF-rapport was zeer invloedrijk; het aanbevelingen die onverkort geldig zijn en gaf aan de termen 'sustainability' en 'duurzaamheid' hun huidige betekenis. Het is niet voor niets, dat initiatiefnemer Jan Jonker zich door dit vijfentwintigjarig jubileum liet inspireren. Hij en wij hopen dat onze 2010-versie een vergelijkbare invloed zal verdienen

Geen zweverige romantiek

'Gewoon doen'; tijdens mijn pogingen tot innovatie in Noordoost-Friesland bedenk ik me dat regelmatig. Ook hier wierp het adagium resultaat af. Enkele honderden crowdsourcers schreven in drie maanden een rapport en een boek over de toekomst van 2035, zoals zij die zich zouden wensen.

Zoals mijn gewaardeerde themagroepsgenoot Bertus van der Tuuk het uitdrukte: "2035 kan het jaar worden van de hoop. De hoop op een tijdperk dat wezenlijk anders is dan alle voorafgaande tijdperken. Geen nieuwe romantiek, geen nieuwe verlichting, geen ‘dawning of the age of aquarius’. Maar een tijdperk dat alle andere overstijgt, waar de etnische en religieuze tegenstellingen zaken zijn uit een ver verleden, waar men werkt binnen netwerkbedrijven, die de mensen en het resultaat centraal stellen, in plaats van het systeem en de processen."
Het is mij, en met mij de vele honderden mede-arbeiders aan 'Our Common Future 2.0', uit het hart gegrepen.

Dit inspirerende project is te volgen op www.ourcommonfuture.nl en via web 2.0 (op Twitter o.a. OCF2, verder op Hyves, Facebook, Vimeo).

Foto's: © Festina Lente, Inge van Hesteren 2010; Tekst: Gijs van Hesteren