12 maart 2010
Een lange weg naar de top was het voor René Stellingwerf. Hij is een Tzummarumer uit het rijtje, dat wordt aangevoerd door Tjitte Bootsma – nu alleen nog actief als framebouwer - en Johnnie Tuinstra, die dit jaar heeft moeten afhaken vanwege zijn gezondheid. De Fries rijdt op topniveau mee om de Roelof Thijs Bokaal. In 2009 behaalde hij in Assen de tweede plaats. We zijn benieuwd wat zijn plannen zijn. Voorafgaand aan de wedstrijden spreken we hem in de paddock.
Stellingwerf zit er ontspannen bij, in zijn tuinstoel. Hij steekt goed in zijn vel. Afgezien van de noodzakelijke, gezonde spanning die je vlak voor de start móet hebben, laat hij zich nergens door van de wijs brengen.
“Je bent niet meer de jongste in het deelnemersveld. De jonge honden bestormen het erepodium. Gaat het je dit jaar weer lukken?”
Stellingwerf maakt zich niet druk. “Ik ben hier al jaren mee bezig. Het gaat steeds beter. Je hoeft niet piepjong te zijn om een toprijder te zijn. Donderdag ging 't in de trainingen best goed, ik reed een vierde tijd. Ik kan prima meekomen, dus ik heb er alle vertrouwen in vanavond. Ach, we zien het wel straks.”
De start van de beslissende heat. Stellingwerf wint en verovert de vierde plaats overall.
Foto Inge van Hesteren
Die nuchtere houding past goed bij zijn rijstijl. Als ’s avonds de heats elkaar opvolgen, valt het op met hoeveel fanatisme de Zweedse, Finse, Duitse, Noorse, Tsjechische en Russische concurrenten hun rondes rijden. Stabiel rijdend, als een rots in de branding, mengt Stellingwerf zich in die strijd. De eerste heat wint hij; in zijn tweede heat krijgt hij bijna een high-sider, maar Stellingwerf weet zijn machine overeind te houden. Dat kost hem zijn koppositie. In de volgende heats maakt hij dat goed, keer op keer weet hij als eerste of tweede te finishen. Hij maakt optimaal gebruik van foutjes bij zijn opponenten. Berekenend stuurt hij zijn machine in het kleinste gaatje, om als eerste de laatste bocht uit te komen.
Dan komt de op drie na laatste heat van de dag. Hij moet bij de eerste twee eindigen om mee te kunnen strijden voor de bokaal. Dat lijkt goed te gaan, hij leidt het peloton. Dan drijft een oneffenheid in het ijs zijn machine naar de buitenkant van de eerste bocht. Heel even moet hij van het gas en meteen maken zijn concurrenten daar gebruik van. Stellingwerf valt terug naar de derde plek, even weet hij zich terug te vechten naar een tweede, maar zijn uitgangspositie is niet optimaal. Hij gaat als derde over de eindstreep.
Het publiek is teleurgesteld. Een Nederlander op het podium is nu definitief uit beeld. Het geeft hem toch een welgemeend applaus voor zijn rijkunst. Een kwartier later gaat het in de op één na laatste heat om de vierde tot en met achtste plaats van de dag. Stellingwerf revancheert zichzelf door die met overmacht te winnen. Het vierduizendkoppige publiek is onder de indruk en geeft hem een staande ovatie.
Na afloop staat er één ijscoureur in de hal van De Bonte Wever, nog in zijn raceoveral: René Stellingwerf. Temidden van het publiek zien wij een bescheiden man, die handtekeningen zet op de baseballcaps van jonge kinderen. Hij wordt op de foto gezet door trotse moeders. Kennissen en fans schudden hem de hand. Voor iedereen heeft hij een vriendelijk woord. Hij is een ware sportman, een echte Fries. Gedreven, sportief, zonder kapsones en mens onder de mensen. Nét als zijn grote voorbeelden, Tjitte Bootsma en Johnnie Tuinstra.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten